Τη μοίρα μου κρατάω

Πνίγηκα μες στης ζωής τα σύνορα,

χάθηκα σε γνώριμούς μου δρόμους,

μ' έψαξα στην κόρη τού Αγήνορα,

έχοντας βαρύ σταυρό στους ώμους.

Έκλαψα σε νύχτες αξημέρωτες,

ένιωσα "μηδέν" την αντοχή μου,

έγλειψα πληγές μου αφανέρωτες

κι έγινα στη δίψα μου... βροχή μου.

Στάθηκα κουτσό θεριό ανήμερο...

πίστεψα στο πιο μικρούλη θαύμα,

πέρασα ψυχής σαρανταήμερο,

γιάτρεψα το πιο βαθύ μου τραύμα.

Τώρα, πια, το ξέρω, αναστήθηκα...

τώρα, πια, τη μοίρα μου κρατάω

κι όσα που κι αν κάποτε φοβήθηκα,

τώρα, πια... τα βλέπω και γελάω.

Κουμέττος Κατσιολούδης 

(9/12/21 - 21:22, λευκωσία)

(Οι στίχοι είναι διασφαλισμένοι ως προς τα πνευματικά τους δικαιώματα στην MCPS-PRS Alliance)