ΑΝΕΠίΔΕΚΤΟΣ ΠΑΘήΣΕΩΣ

Σ' άφεγγές μου νύχτες........
συνεργοί τα χέρια μου,
μ' άπληστους διαρρήχτες...
κλέψαμε τ' αστέρια μου.

Παίζουνε τραγούδια
στα παλιά γραμμόφωνα...
κι άοσμα λουλούδια
με πενθούν... ομόφωνα.

Σέρνομαι στην πλάνη,
λείπει το γινάτι μου....
κι οι επτά μου νάνοι,
γδύνουν τη Χιονάτη μου.

Μέσα στις ειρκτές μου,
σπαταλώ τα χρόνια μου....
σαν οι αντοχές μου,
λιώνουν σαν τα χιόνια μου.

Τρίζουνε οι τοίχοι,
πέφτουν οι σουβάδες μου......
κι η καλή μου τύχη...
άψαροι ψαράδες μου.

Άστεγες μου λύπες,
ήρθαν και με βρήκανε....
από χίλιες τρύπες....
στ' όνειρό μου μπήκανε.

Στάζουν οι πληγές μου...
άχρωμα κυκλάμινα,
να 'χα τις χαρές μου....
αχ, και τι δε θα 'δινα!

Στέρφες οι πηγές μου...
ξεραμένα χείλη μου...
ψάχνω διαφυγές μου,
το λευκό μαντήλι μου.

Ξένος στον καθρέφτη.....
τον δικό μου φαίνομαι,
μοιάζω μ' έναν κλέφτη.......
με κοιτάζω... ντρέπομαι!

Θάλασσες μου μαύρες...
με κατράμι ντύθηκαν,
στην ψυχή μου σαύρες....
γύρω της, τυλίχτηκαν.

Σίγησε η πόλη....
άδειες οι πλατείες της,
λες και πήγαν, όλοι.......
μες στις εκκλησίες της.

Μπάζουν οι ρωγμές μου.....
πνίγομαι στα ξέβαθα,
ίδιες, οι κραυγές μου......
τίποτα, δεν έμαθα!

κουμΕττος κ.
(8/7/17 - 22:47, λευκωσία)