ΠΟΥΤάΝΑ ΣΤΗ ΒΙΤΡίΝΑ

Σαλίγκαροι και κόλακες,
σαν δίδυμοι μάς μοιάζουν.
Παπάδες και πολιτικοί...
χωρίς αιδώ, χωρίς ντροπή,
στα χίλια μάς διχάζουν.

Σε πολιτείες ξεπεσμών...
σερνόμαστε στον πάτο,
με ύφος ματαιόδοξο.
Το μόνο αισιόδοξο;
Δεν έχει παρακάτω!

Των αγορών... οι αριθμοί...
ορίζουν τη ζωή μας,
τα σπίτια μας ρημάξανε,
οι πόλεμοι αλλάξανε,
που γίνονται στη Γη μας.

Το χρήμα: ο Αντίχριστος
―τα τρία του εξάρια.
Κι αχ, την ψυχή μας, τρισαλί...
στων τζογαδόρων το χαλί,
την παίζουμε στα ζάρια.

Με μάσκες και οι φίλοι μας,
μα μέγιστος οχτρός μας;
Ο πούστης, ο υποκριτής,
ο πουλημένος διαιτητής,
ο γλείφτης εαυτός μας!

Με τον σταυρό στο χέρι του...
γυρνάει και δικάζει,
μα στα δικά του σφάλματα,
δεν έκδωσε εντάλματα.....
και λέει: "Δεν πειράζει!".

Το παιδικό μας όνειρο;
Πουτάνα στη βιτρίνα.
Ο εαυτός μας; Ψεύτης μας!
Κι η όψη στον καθρέφτη μας...
σε πάλκο θεατρίνα.

Ρωτούν και οι παππούδες μας,
η μάνα μας κι ο κύρης:
"Ποιον διάολο συνάντησες;
Στο ήθος πώς κατάντησες,
παιδάκι μου, μπατίρης;".

κουμΕττος κ.
(27/4/17 - 00:55, λευκωσία)