ΗΜΟΥΝ ΜΙΤΣΙΗΣ ΤΖΙ' ΕΓΕΡΑΣΑ
Βουνά πολλά εθκιάβηκα,
λαξειές, μα τζιαι ορμάνια...
οι φίλοι μου μ' επλήγωσαν
τζι' οι συγγενείς μαστίγωσαν,
ώσπου 'ρτεν τζι' η ορφάνια.
λαξειές, μα τζιαι ορμάνια...
οι φίλοι μου μ' επλήγωσαν
τζι' οι συγγενείς μαστίγωσαν,
ώσπου 'ρτεν τζι' η ορφάνια.
Ήμουν μιτσιής τζι' εγέρασα,
χαζίριν να στερέψω,
η προσφυγιά τζιαι οι χαμοί...
μες στην ψυσσιήν σσιήλιοι καμοί,
αχ, πόθεν, αχ... ν' αρτζιέψω!
χαζίριν να στερέψω,
η προσφυγιά τζιαι οι χαμοί...
μες στην ψυσσιήν σσιήλιοι καμοί,
αχ, πόθεν, αχ... ν' αρτζιέψω!
Οι ουρανοί τζι' οι θάλασσες,
δακρύζουσιν, μιτά μου,
οι λύπες ψάχνουν τες χαρές...
στην εκκλησιάν μας μιναρές
―ραΐζει η καρκιά μου!
δακρύζουσιν, μιτά μου,
οι λύπες ψάχνουν τες χαρές...
στην εκκλησιάν μας μιναρές
―ραΐζει η καρκιά μου!
Ήμουν μιτσιής τζι' εγέρασα,
πριχού σαρανταρίσω
τζιαι τον Θεόν, παρακαλώ...
πριν ξεψυσσήσω να στραφώ,
στον τόπον μου να ζήσω!
πριχού σαρανταρίσω
τζιαι τον Θεόν, παρακαλώ...
πριν ξεψυσσήσω να στραφώ,
στον τόπον μου να ζήσω!
κουμΕττος κ.
(5/6/17 - 19:34, λευκωσία)
(5/6/17 - 19:34, λευκωσία)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου