Κι όταν γεφυρώσαμε το χάσμα,
απ' τη σιωπή,
μέχρι τη φωνή.....
στην αγκαλιά τού χρόνου...
ανταμωθήκαμε.
Έμπαινε καλοκαίρι!
Θυμάσαι;
Ο ουρανός καταγάλανος.
Η θάλασσα, επίσης.
Κι εμείς κολυμπούσαμε...
μια σ' αυτήν
και μια σ' αυτόν.
Βλέπεις ο έρωτας.......
καταργεί τους ορίζοντες.
Μα οι εποχές.......
αλλάζουν!
Κάθε καλοκαίρι..........
πάντοτε, τελειώνει.

κουμΕττος κ.
(23/6/13 - 07:52, λευκωσία)