ΤΟ ίΔΙΟ ΜΟΙΡΟΛόΙ...

Οι μέρες πένθιμες πληγές,
νεκρές κι αγέννητες χαρές........
π' όλες τελέψανε, νωρίς,
στο λιόγερμα κάποιας αυγής.

Πνιγμένες λύπες στις σιωπές...
μετρά πνοές το εκκρεμές.............
όσοι καλοί, τόσοι κακοί...
π' αλλάζουν ρόλους στη σκηνή.

Στα Ιεροσόλυμα, ψηλά, στο Γολγοθά,
πάντα, σταυρώνονται ένοχοι κι αθώοι.
Μα για τις μάνες τους, αχ, ποια η διαφορά;
Όλες, το ίδιο... σπαράζουν μοιρολόι...

Ψυχρές φυγές... οι ευωδιές,
το αύριο μοιάζει με το χθες.......
κι ένα μαντήλι χωρισμού,
στο κάθε πλοίο λιμανιού.

Μες στα ξωκλήσια προσευχές,
ακούγονται σαν οιμωγές...
κάθε γυναίκας η καρδιά.......
μια δακρυσμένη Παναγιά.

κουμΕττος κ.
(26/6/17 - 16:02, λευκωσία)