Σκλαβώνομαι στη μνήμη σου,
διαρκώς˙
χειροπόδαρα, οι θύμησες...
μ' έχουνε δέσει.

Δε μ' αφήνουνε να μεγαλώσω.

Πάντα,
στον ανάδρομό μου καθρέφτη...
με βλέπω παιδαρέλι...
να παίζω στις ακρογιαλιές σου,
να τρέχω στα σοκάκια σου,
Κερύνεια μου...
κρατώντας -παραμάσχαλα-
το ένα και μοναδικό μου όνειρο˙

σαν μεγαλώσω να σε παντρευτώ!

κουμΕττος κ.
(11/6/11 - 15:46, λευκωσία)