ΓΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡίΔΟΣ ΤΗΝ ΤΙΜή
στον Γρηγόρη Αυξεντίου († 3 Μαρτίου 1957)
Μπήκε ο Μάρτης κι άρχισαν
ν' ανθίζουν τα λουλούδια,
το 'ξερες, τότε, Ζήδρο μου,
σ' ανέμεναν τραγούδια.
ν' ανθίζουν τα λουλούδια,
το 'ξερες, τότε, Ζήδρο μου,
σ' ανέμεναν τραγούδια.
Ύμνοι, ψαλμοί κι αγάλματα
θα φτιάχνονταν για σένα...
κι άνοιξες τόσο τα φτερά...
που σκέπασαν κι εμένα.
θα φτιάχνονταν για σένα...
κι άνοιξες τόσο τα φτερά...
που σκέπασαν κι εμένα.
Πέταξες, πάνω, στ' αψηλά...
στ' αθάνατα λιβάδια
κι άφησες, πίσω σου, παιδιά...
να γράφουν στα τετράδια:
στ' αθάνατα λιβάδια
κι άφησες, πίσω σου, παιδιά...
να γράφουν στα τετράδια:
"Έζησε, κάποτε, εδώ...
κι απέναντι μιλιούνια,
μία λεβέντικη ψυχή,
σ' αυτά τα κορφοβούνια.
κι απέναντι μιλιούνια,
μία λεβέντικη ψυχή,
σ' αυτά τα κορφοβούνια.
Για της πατρίδος την τιμή...
και μ' όραμα: "Ελλάδα!",
πήραν φωτιά οι σάρκες του,
αχ, κι έγινε λαμπάδα!".
και μ' όραμα: "Ελλάδα!",
πήραν φωτιά οι σάρκες του,
αχ, κι έγινε λαμπάδα!".
- Κύρη, δεν κλαις τον γιόκα σου;
Κι η μάνα πώς αντέχει;
- Δάκρυ μη δουν στα μάτια μας...
οι άνανδροι να τρέχει!
Κι η μάνα πώς αντέχει;
- Δάκρυ μη δουν στα μάτια μας...
οι άνανδροι να τρέχει!
κoυμέττος κ.
(7/5/2017 - 16:16 λευκωσία)
(7/5/2017 - 16:16 λευκωσία)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου