ΣΕ ΠΟΛΕΜίΣΤΡΕΣ ΠΡΟΜΑΧώΝΩΝ...

Τείχη, τριγύρω μου, ορθώνω...
όπως της μάνας την αγκάλη,
λάθη, που έκανα, διορθώνω˙
μ' ένα φιλί τα εμψυχώνω...
κι όσα ποθώ τα ψάχνω πάλι.

Σε πολεμίστρες προμαχώνων,
όσα μ' αγάπησαν φυλάω...
κι αν σε ηχεία ραδιοφώνων...
παίζει η θλίψη των αιώνων,
όνειρα πίνω και μεθάω.

Χάδι χεριών σου ξεπαγώνω,
να 'χω βενζίνη μες στ' αμάξι [...]
κι όταν στο μέλλον σ' ανταμώνω,
έξω, τη μοίρα μου κλειδώνω...
μη μας ζηλέψει και λυσσάξει.

κουμΕττος κ.
(3/5/17 - 22:59, λευκωσία)