ΚΑΙ ΜΟΙάΖΕΙΣ ΘάΛΑΣΣΑ...

Έρωτες έρχονται και φεύγουν.....
κι εσύ πνιγμένη στη σιωπή σου,
είναι η μοίρα, το γραφτό σου,
τ' άσπλαχνο, αχ, το ριζικό σου,
να μένεις, πάντα, μοναχή σου!

Και μοιάζεις θάλασσα,
γαλάζια θάλασσα,
που την αγάπησαν... και την παράτησαν.
Στα καλοκαίρια σου,
όλοι, σε θέλουνε,
μα τα φθινόπωρα... μακριά σου, τρέχουνε...

Έρωτες έρχονται και φεύγουν.....
σαν χελιδόνια προς τα ξένα........
και οι αφέγγαρές σου νύχτες,
σπίτια, που μπήκανε διαρρήχτες...
και τα φιλιά σου, πια, κλεμμένα.

Κουμέττος Κ.
(03/9/16 - 18:09, Λευκωσία)