Πώς γίνεται, πολλές φορές...........
να είμαστε τόσο σκληροί,
με αυτούς που αγαπούμε και μας αγαπούν....
και τόσο καλοί και τρυφεροί με αγνώστους;
Κι όμως!
Είναι που, ίσως..............
ενδόμυχα, είμαστε τόσο βέβαιοι.......
πως οι πρώτοι και πάλι θα μας αγαπούν!
Και τραβάμε το σχοινί.......
και ξανατραβάμε το σχοινί...................
σίγουροι, πως το σχοινί, ποτέ, δε θα κοπεί.
Κι έτσι είναι! Κάποια σχοινιά,
όπως αυτά, που μας δένουν.......
με αυτούς που αγαπιόμαστε....
δεν κόβονται.
Αλλά προσοχή! Μην τα τραβάτε πολύ.....
είναι τυλιγμένα...........
γύρω από το λαιμό τους.

κουμΕττος κ.
(21/4/17 - 17:12, λευκωσία)