Ο ΒΑΓΟΡΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΧΟΝΗΝ

Στον Ευαγόρα Παλληκαρίδη
(27/2/1938 - 14/3/1957)

Ο Μάρτης; Δεκατέσσερις
τζι' εσού δεκαεννιά σου,
στα μάθκια σου -πυξίδαν τους-
εθώρες την Ελλάδαν,

σκλαφκιάν, γυρόν, εν άντεχες
εσού τζιαι η γενιά σου,
με περηφάνιαν στάθηκες,
βαστώντας Άγιαν-Δάδαν.

Η Τσάδα σου σ' ανάγιωσεν
λεβέντην, παλληκάριν,
που έρωταν αρμάστηκες
της Ένωσις ιδέαν,

στην τζιεφαλήν σου φόρεσες
το δάφνινον κλωνάριν,
στα δεκαπέντε έσσιζες
ξενόφερτην σημαίαν.

Ε.Ο.Κ.Α σ' επροσκάλεσεν
τζι' εσού, ευτύς, επήες,
αντάρτης 'φκήκες στα βουνά
τζι' επήρες μονοπάτιν,

παρόλον που λαλούσαν σου
ελπίδες ήτουν λλίες...
Πανώριαν Κόρην γύρευκες
σε θρόνον, σε παλάτιν.

Το ήξευρες, βρε Βαγορή,
τζιαι θκιάλεξες τη στράταν,
για να ανοίξεις λευτερκάς
στην Τζιύπρον παραθύριν,

αγχόνην άνταν 'πήεννες,
Θεέ μου, κάμε να 'ταν,
που θάμαν να εγλίτωνες,
σου έπρεπεν χαττήριν.

Ανηφορκάν π' ανέβαινες,
εδίκλησες τζιαι είδες,
τη μάνα σου που 'δίαν σου
φιλίν τζιαι την ευτζιήν της,

η Ιστορία έγραφεν
για 'σέν' γρουσές σελίδες
τζι' εσούνη εγονάτισες
με σεβασμόν καρτζιήν της.

Κουμέττος Κατσιολούδης
(27/2/2012, Λευκωσία)