ΣΑΒΑΝΩΜέΝΟΣ ΑΛΛάΧ

Τι κι αν φανήκαν χελιδόνια στη ζωή μου;
Πάντοτε, φεύγουν στις αρχές τού φθινοπώρου.
Και η χαρά μου (δε βαφτίζεται δική μου),
επιστραφέντος ειμαρμένη... κάποιου δώρου.

Κάθε π' ανθίζεις μια σταλιά, χαμόγελό μου,
κάποιος σε κόβει και στο βάζο του σε βάζει...
κι ο δικαστής σου... αδερφός τού παρανόμου,
πάντα, αθώο... πριν τον κρίνει, 'τόνε βγάζει.

Ποιος θα με σώσει... απ' τα βάσανα τού κόσμου,
ποιος θα μου δώσει... ευτυχίας, λίγη ζύμη;
Σαβανωμένος ο Αλλάχ, μα κι ο Θεός μου,
μες στο μυαλό μου, στην καρδιά μου και στη μνήμη!

Κουμέττος Κ.
(18/4/16 - 23:12, λευκωσία)