ΑΧ, ΚΟΡΜΑΤΖίΤΗ... ΧώΜΑΝ ΜΟΥ!

με ξακουστήν τη φήμην,
χαρά τζιαι λύπη στην καρκιάν
τζιαι γιασουμίν στη μνήμην.

Τα δάση, τα περβόγια σου,
των θαλασσών το τζιύμαν,
μιαν ομορφκιάν αθάνατην
σκορπίζουσιν με πείσμαν.

Αντάν μες στην αγκάλην τους,
ξαπλώνω τζιαι τζιοιμούμαι,
πως είμαι στον Παράεισον,
με τον Χριστόν θαρκούμαι.

Μες σ' όνειρα, που 'μουν μιτσής,
μες στα Μαλά γυρίζω,
στην Κούρκαν τζιαι στο Βόθινον
τες θυμαρκές μυρίζω.

Αγρέγια, μανιτάρκα μου,
συνάω τζιαι καππάριν,
ο κάμπος εν κατάσπαρτος
σιτάρκα τζιαι κριθάριν.

Στου πατρικού μου την αυλήν,
ψυσσής αλφαβητάριν,
βασιλιτζιάς κόφκω ψιντρής
ευωθκιαστόν κλωνάριν.

Στη βρύσην πάω για νερόν
να πκιω να ξεδιψάσω,
μαράζια, πόνους τζιαι καμούς,
αχ, πέρκει μου ξηάσω.

Τον Αϊ-Γιώρκην προσσυνώ,
ξωκλήσιν τζι' εκκλησίαν
τζι' ανάφκω, κάμνοντας ευτζιήν,
τζερίν στην Παναγίαν.

Οι προσευτζιές μου -ίσσαλα-
μιαν μέραν ν' ακουστούσιν
τζιαι πριν τα μάθκια κλείσουσιν
τη λευτερκάν να δούσιν.

Τζιαι να στραφούμεν έσσω μας,
στο λατρευτόν χωρκόν μας,
στον τόπον των προγόνων μας,
στους τάφους των γονιών μας.

Κουμέττος Κ.
(26/1/2013, Λευκωσία)


Μπορείτε ν' ακούστε το τραγούδι στον πιο κάτω σύνδεσμο,
σε Ερμηνεία Αντώνη Πετρή και Μουσική Χριστάκη Ορφανού.
https://www.facebook.com/kormakitisnet/videos/881125031942816/