στον κ. Ηλία Κασάπη
(δάσκαλό μου στην Ε' και Στ' τάξη, 1985-87,
στον κατεχόμενο Κορμακίτη)

Το πήρα 'πό τα μάτια σου....
το φως τους, πλέον, φως μου.....
αχ, λες και να 'ταν, μόλις, χθες,
στις παιδικές μου εποχές....
που ήσουν δάσ... καλός μου.

Οι λέξεις απ' το στόμα σου,
θεόσταλτές μου σκάλες,
τον ουρανό μού δώρισαν........
και την ψυχή μου πότισαν,
σαν της βροχής οι στάλες.

Από καρδιάς "Σ' ευχαριστώ!",
για όσα μου 'χεις δώσει:
τη Λευτεριά μες στη σκλαβιά,
το Ήθος και την Ανθρωπιά...
και φυσικά.... τη Γνώση!

κουμΕττος κ.
(12/1/16 - 18:21, λευκωσία)