ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛέΝΗ ΜΟΥ, ΕΣΟύ...

O κόσμος ούλλος χάνεται,
αντάν φανείς, χαρώ σε.....
τζι' αντάν στο στρώμαν ππέφτουμεν
τζιαι τα γλυτζιά αρτζιέφκουμεν,
πριν φύεις...... πεθυμώ σε!

Tζι' όσες φορές τα μάθκια σου,
τα μάθκια μου θωρούσιν.......
αχ, τα δικά μου καρτερούν
πως τα δικά σου θα τους πουν,
πολλά πως τ' αγαπούσιν......

Τριανταφυλλένη μου, εσού.....
τζιαι μουσκομυρισμένη,
ανθέ μου, φως μου της αυκής,
το πιο γλυτζιήν νερόν της Γης,
στα σσιείλη σου ξεβαίννει.

κουμEττος κ.
(24/9/16 - 13:54, λευκωσία)